Wchodząc w tę krainę wydawania pieniędzy, napotykam pierwszą przeszkodę. Dwa obiekty czterokołowe zagradzające drogę. Przecież dam radę. Skąd. Człowiek przypomina sobie, że ciągnie za sobą plastikowe dzieło sztuki na dźwięcznych kółeczkach, żeby włożyć do niego cokolwiek. Z moich ust wypływa przesympatyczne słowo: przepraszam... Tam nikogo nie ma. Te pojazdy mają niezwykłą moc przemieszczania się. Najwięcej magii jest w tym, że robią to same, bo ich chwilowych właścicieli nie ma. Stoją na środku, przy lodówkach, przy pieczywie. Tak jakby wiedziały, czego chcą ich sklepowi posiadacze.

Święta, święta. Wyścig szczurów o karpia. Dziwne, że jeszcze klienci nie przychodzą do sklepu z wędkami i nie łowią, żeby było szybciej. Wszystkie ryby te same, ale nie, oni wybiorą te „lepsze”. Walka ze ślepakami jest nieunikniona. Włączam GPS, obieram sobie za cel olej i idę po niego. Tylko GPS nie przewiduje, że te przyfrunęły bez listy zakupów i gwałtownie zmieniają punkt docelowy. Sprzęt nie nadąża, a wskutek tego ulega przegrzaniu. Przegrana bitwa, rywal ma przewagę liczebną. Jeszcze broń. Te drifterskie pojazdy, którymi się ruszają po uliczkach sklepowych. Mur nie do przebicia. Nie wiadomo gdzie i kiedy. Widzę ten olej, skręcam, a tuż przede mną staje taki i łapie zawieszenie. Akurat przede mną. Próbuję wyminąć, ale z na przeciwka kolejny. Ta sama sytuacja. Na tym tragizm się nie kończy.

Po jakże owocnych zakupach czas na bolesne oddanie zawartości mojej świnki. Przydarza się jednak coś znacznie gorszego. Nie dość, że wszystkie stanowiska przepełnione, to każdy z nadbagażem. Wybieram gorsze zło. Przynajmniej tak się wydaje. Niewiasta przy kasie, jakże uśmiechnięta i spełniona... jest nowa. Robi wiele dobrego, dzięki niej człowiek przechodzi wewnętrzne oczyszczenie. O życiu myśli, rachunek sumienia zrobi. Coś niesamowitego. Dopiero teraz widzę w tym pozytywy. Wysłana z niebios.

Summa summarum każdy w życiu przeżył dzień świra. Na drodze, w pracy, na uczelni. W moim przypadku to podróże do supermarketów wprawiają mnie w stan niezrozumiałej desperacji. Jazda samochodem przy tym to relaks. Zakupy trzeba robić. Przyjmuję zasadę: szybko i konkretnie. Wiem co kupić, biorę, idę do kasy, patrzę – nowa.