Przyczyny zachorowalności

Zaćma, zwana również kataraktą, jest jedną z najczęstszych chorób degeneracyjnych oczu. Jej cechą charakterystyczną jest to, że pojawia się głównie u osób w podeszłym wieku. Zdarza się jednak, że może dotknąć także osoby młode i dzieci. W przebiegu zaćmy dochodzi do zmętnienia soczewki, dzięki której możliwe jest ostre widzenie rzeczy, położone w różnych odległościach. Soczewka odpowiedzialna jest też za występowanie zjawiska akomodacji, czyli dostosowywania się oka do wyraźnego widzenia z bliska i z daleka. Powstałe męty i plamki na soczewce w procesie rozwoju zaćmy utrudnia jej prawidłowe funkcjonowanie i jest przyczyną pogorszenia się wzroku.

Najczęstszą przyczyną zachorowań jest wiek. Zaćma starcza – najczęściej występująca – zaczyna rozwijać się zwykle po 60. roku życia. Zaćma wrodzona powstaje na skutek zaburzeń rozwoju oka w życiu płodowym na skutek przebytych chorób wirusowych matki w okresie ciąży, uwarunkowań genetycznych. Zaćma nabyta może być następstwem przebytych chorób oka – jaskry czy odwarstwienia siatkówki, a także chorób całego organizmu – cukrzycy czy niedoczynności przytarczyc.

Leczenie zaćmy – jak przebiega?

Obecnie korzysta się z jednego sposobu na leczenia zaćmy. Najczęściej wykorzystywaną metodą jest fakoemulsyfikacja, czyli nieinwazyjna operacja, która polega na rozbiciu zmętniałej soczewki za pomocą fal ultradźwięków i usunięcia jej resztek z oka. Na miejsce starej soczewki wszczepia się nową – sztuczną. Przed zabiegiem oko pacjenta zostaje odpowiednio przygotowane, zapuszczone zostają odpowiednie krople. Operacja ta przeprowadzana jest przeważnie w znieczuleniu miejscowym. Taki zabieg trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut, a pacjent szybko wypisywany jest do domu – nawet tego samego dnia. Sprawdź, czy istnieją inne sposoby leczenia zaćmy: https://www.kardiotel.pl/artykuly/52-okulistyka-operacje/91-leczenie-zacmy.