Skąd w ogóle wzięła się tradycja poniedziałkowego, mokrego szaleństwa? Pochodzi jeszcze z czasów naszych przodków, dawnych Słowian. Oczywiście w lany poniedziałek zimnej wody najbardziej powinny obawiać się dziewczyny, jednak w Sztumie chodziły one wczoraj całkowicie bezstresowo np. po bulwarze zamkowym i na pl. Wolności. W ogóle Sztum wczorajszego dnia był bardziej senny niż zwykle. Miasto wydawało się wymarłe , zwłaszcza w centrum przy ratuszu oraz w okolicach bloków przy ul. Morawskiego i Lipowej. Z rozmów ze znajomy,mi i krewnymi wynikało raczej, że jeżeli już, to zamiast polewania było raczej delikatne pryskanie w domowym zaciszu.
- Wiem pan teraz to u dzieci królują komputery i te telefony... Do tego w takim tyglu jak Powiśle, gdzie wymieszały się różne tradycje, takie zwyczaje jak śmigus – dyngus zamierają... - powiedziała nam mieszkanka Sztumu, która przybyła w te strony zza wschodniej, przedwojennej granicy. - W moich rodzinnych stronach, w czasach młodości to co innego. Wiele razy byłam oblana. Nawet jeszcze parę lat temu w pobliskiej wsi, gdy wyszłam uspokajać młodzież, bo było zimno i od takiego polewania można się było przeziębić, to zostałam oblana wiadrem wody...
 
Szkoda, że śmigus dyngus zamiera, bo według ludowej tradycji oczyszczał on z brudu i dolegliwości, a nawet obmywał z niecnych uczynków i przysparzał płodności. Śmigus oznaczało po staropolsku – smagać, natomiast dingen – wykup w zamian za jakiś świąteczny, drobiazg. W tradycji śmigusowej np. na Kociewiu popularne było smaganie, bicie po łydkach pań świeżymi gałązkami, podobnymi do tych, które kiedyś używało się do zamiatania. Bywało (i gdzieniegdzie bywa) więc i mokro, i że skóra zapiekła.