W tym samym czasie w wyniku przekształcenia urzędu skarbnika malborskiego powstał urząd podskarbiego pruskiego nadzorującego finanse Prus Królewskich, zbierającego dochody z królewszczyzn i do XVII w. odpowiedzialnego bezpośrednio przed królem za zarządzanie skarbem prowincji. W 1517 r. zespolono z nim urząd szafarza, odpowiedzialnego dotychczas za dobry stan gospodarki oraz obronność zamku malborskiego.

W XVI wieku regułą było, iż wszyscy kolejni administratorzy byli jednocześnie podskarbimi pruskimi.
W 1590 r. uchwałą sejmową dotychczasowe dobra zamku malborskiego włączono w skład prywatnych dóbr stołowych króla (mensae regiae), przeznaczonych na utrzymanie władcy i jego dworu. Od tej pory nosiły one nazwę „ekonomii malborskiej”.

Ekonomia malborska obejmowała w różnych okresach 2 lub 3 miasta (Malbork i Nowy Staw, okresowo też Tczew), 8 lub 7 folwarków zamkowych (Mątowy, Laski, Kominki, Kałdowo, Piaski, Szaleniec i Ryjewo, przez pewien czas również Górki) i kilkadziesiąt osad.

Na czele ekonomii stał urzędnik noszący tytuł „ekonoma malborskiego”, w XVII i XVIII w. zwany też w różnych okresach w oficjalnych dokumentach „administratorem ekonomii naszej malborskiej”. Podpisywał on z władcą kilkuletnie kontrakty na zarządzanie gospodarstwem i zamkiem, po których upływie stan gospodarstwa kontrolowała skarbowa komisja królewska. Ponieważ ekonomowie nie zawsze rezydowali na miejscu, pojawił się również urząd jego zastępcy zwanego wiceekonomem.

Taki system zarządzania królewszczyznami żuławskimi z niewielkimi zmianami przetrwał do 1772 r.

źródło: http://www.facebook.com/polski.malborg/

Misją osób tworzących tę stronę jest krzewienie wiedzy historycznej na temat Malborka, Żuław i województwa malborskiego w okresie nowożytnym.

Pytania prosimy kierować na adres: polski.malborg@gmail.com

Strona powstała w związku z projektem o roboczej nazwie "Polski Malborg" przygotowywanym przez Muzeum Zamkowe w Malborku.

Ilustracja: konstytucja (uchwała) sejmowa z 1590 r. o utworzeniu dóbr stołu królewskiego, Vol. Legum, t. 2;