W wyniku wojennej zawieruchy i trwającego kilka dni pożaru klasztoru, zniszczeniu uległo około 65% części muzeum wraz z wyposażeniem i zbiorami. Mimo tego, już w 1946 r. Muzeum Miejskie przekształcone zostało w Muzeum Państwowe, a później w Muzeum Pomorskie pełniące funkcję o charakterze naukowo-badawczym i oświatowym.

Pierwszy pomysł utworzenia muzeum dokumentującego historię miasta pojawił się w 1945 r. Pomysłodawcą był ówczesny dyrektor warszawskiego Muzeum Narodowego, prof. dr Stanisław Lorentz, zdaniem którego siedziba gdańskiego muzeum powinna znajdować się w Ratuszu Głównego Miasta. Jednak dopiero po odbudowie budynku, trwającej bez mała 25 lat, powołano do życia Muzeum Gdańska.

Akt powołania muzeum datowany jest na 2 kwietnia 1970 r. i zbiega się z otwarciem Ratusza Głównego Miasta, a także wernisażem wystawy pt. „25 lat ochrony zabytków Gdańska”. Muzeum Historii Miasta Gdańska w samodzielną placówkę zostało przekształcone rok później, a pierwszym dyrektorem został Józef Kuszewski. Głównym filarem muzealnych zbiorów stanowiło zabytkowe wyposażenie Ratusza ukryte w czasie II wojny przez niemieckich konserwatorów kierowanych przez Ericha Volmara, a także kolekcja ponad 200 monet przekazanych z Muzeum Pomorskiego.

Muzeum obecną odsłonę zawdzięcza zaangażowaniu wielu osób z Gdańska i nie tylko. Muzeum Gdańska aktualnie opiekuje się blisko 70 tysiącami obiektów archeologicznych, historycznych, artystycznych oraz przyrodniczych przechowywanych i pokazywanych w 10 oddziałach. Muzeum utrwala i udostępnia 6700 cyfrowych kopii rycin, map, czy starych fotografii, a także udostępnia niematerialne, ustne świadectwa historii. Instytucja, obok muzeów z Krakowa i Warszawy, jest jedną z największych muzeów miejskich w Polsce.

Źródło: gdansk.pl